W piątek na weekend wpadła do nas z wizytą mama Piotra.

Pomiędzy zachwytami nad wnukiem, zabawami z wnukiem a wpatrywaniem się w wnuka znalazła czas na ulepienie tryliona pierogów ruskich.

Po czym stanowczo zażądała od nas opuszczenia domu w godzinach nocnych.

Ależ proszę bardzo!

Z domu bez Tymka wychodzę średnio 5,6 razy w tygodniu.

Ale wyjść wieczorem, w weekend , z mężem, w celu alkoholowym, ho ho, to się od dawna nie wydarzyło.

Przy pierwszym piwie (pitym po raz pierwszy od dawna w kuflu, przy knajpianym stoliku, w otoczeniu ludzi, w wielkim świecie rzec by można) pogratulowaliśmy sobie wyjścia, wznieśliśmy toast za ochoczą do zajęcia się wnukiem teściową, i powoli raczyliśmy się procentami.

Przy drugim humory skoczyły w górę o 100 %, a żeby zbyt szybko nie zakończyć wyjścia do pustawych żołądków wrzuciliśmy zestaw precli z masłami. Potem doszliśmy do wniosku że podobne wyjścia wieczorem z domu trzeba będzie częściej uskuteczniać.

Przy trzecim Piotr był gotów przysiąc że pomysł wyjścia wyszedł od niego, a ja ochoczo mu w tym przyklasnąć. Rozochoceni wizją wyjść z domu postanowiliśmy rozszerzyć je o ofertę kulturalną i chociaż raz na kwartał zawitać w teatrze czy też operze.

Przy czwartym poziom humoru osiągnął apogeum, zebrało nam się na śpiewy więc co by innym ludziom nie burzyć spokoju przenieśliśmy się na ulicę w ramach spaceru.

Tam już czyhała na nas budka z kebabem której nie mieliśmy się ani siły, ani ochoty się oprzeć.

Z coraz zimniejszymi kebabami w ręku udaliśmy się na spacerek Plantami, obok Wawelu, znacząc trasę przejścia kawałkami mięsa, sałaty i innych dodatków jedzeniowych.

Do domu po raz pierwszy od wieków zawitaliśmy po północy, zgodnie stwierdziliśmy brak kontroli czystości, i z resztkami kebaba w zębach runęliśmy spać.

Dzień następny powitaliśmy z lekka wymięci, pachnący dymem papierosów i zadowoleni z siebie jak rzadko kiedy.

Kolejne wyjście wieczorne zaplanowano na czwartek.

Tym razem w roli głównej zamiast piwa wystąpi stek z wołowiny argentyńskiej i wino.

Też nieźle.