2012 --> 2013

Nikogo pewnie teraz nie zdziwi że poniższa notka będzie połączeniem podsumowania  minionego roku, oraz rzadko się spełniających postanowień noworocznych.

Najpierw podsumowanie. Z czystym sumieniem mogę napisać że ostatnich 12 miesięcy nie było złych.

Na pewno były to miesiące niezapomniane. Przede wszystkim przez ciążę i zostanie mamą.

Oba stany były dla mnie zupełnie nowe, i teraz coraz śmielej mogę powiedzieć że dałam radę.

Nie zamieniłam się w słodko ćwierkającą mamuśkę, nie oszalałam z niewyspania, i nie atakowałam otoczenia opowieściami o cudowności Tymka, i jego przewagą nad innymi dziećmi.  ( przynajmniej tak mi się wydaję…)

Bycie rodzicem ( póki co?) nie zdeterminowało mi życia, i nie sprawiło że wszystko się kręci tylko wokół jednego.

Poza tym, przez L4, po raz pierwszy od ładnych paru lat miałam więcej czasu nie tylko dla rodziny czy znajomych ale i samej siebie. Z pełną premedytacją zamieniłam się w samoluba i zaczęłam się rozpieszczać. W końcu mogłam sobie czasowo pozwolić nie tylko na basen, kurs językowy, ale przede wszystkim na zwykłe lenistwo z książką w dłoni.

Widmo zagrażającego od 25 tygodnia ciąży przedwczesnego porodu kosztowało dużo nerwów, ale i pozwoliło na nowo zobaczyć że na Piotra zawsze mogę liczyć, i że chociaż często wkurza mnie niemiłosiernie, to właśnie dzięki niemu łatwiej mi wszystko znieść.

Oczywiście nie obyło się bez niezliczonych kłótni i fochów o pierdoły które towarzyszą nam od początku, i raczej ubarwiają niż uprzykrzają nam życie

A jeśli chodzi o postanowienia, no cóż. W zeszłym postanowiłam sobie że:

- do marca znajdę nową pracę ( okazało się że mam jednak poprzednią więc realizacja umarła śmiercią naturalną)

-dostanę kredyt i kupię w końcu to cholerne mieszkanie ( okoliczności wszelakie kazały to przełożyć na kiedy indziej)

-wraz z zewem natury w ciąże zajdę i bezkarnie będę się  objadać się po nocach kiszonymi ogórkami z lodami ( efekt ciąży właśnie kłóci się w łóżeczku z karuzelą/lampką/tatą/diabli go wiedzą kim. A zachcianek ciążowych nie miałam)

Z tych mniej ważnych ale jednak:

-standartowo schudnąć, o magicznej liczbie 55 kg mogę zapomnieć, ale choćby 60 kg się udało (w minionym roku osiągnęłam liczbę zdecydowanie większą)

-zapisać się na jakieś zajęcia typu np. fitness, i dla odmiany na nie chodzić, a nie tylko napawać się widokiem karnetu ( ha! Na basen sobie pochodziłam do póki nie kazano mi plackiem w domu przez ciąże leżeć. Więc mniej więcej plan zrealizowano)

Więcej postanowień nie miałam.

Plany, postanowienia na następnych parę miesięcy?

Nie różnią się zbytnio od poprzednich ( smutne? Żałosne? Niemożliwe?!)

Przede wszystkim:

- zmienić pracę jak najszybciej, żeby po urlopie macierzyńskim nie wracać na zbyt długo do obecnej szczerze znienawidzonej

- mieć możliwość zakupu własnego wymarzonego mieszkania ( jeśli mam coś spłacać do emerytury niech to będzie faktycznie TO, a nie tylko namiastka)

-bardziej zadbać o formę ( tak, o formę będę walczyć a nie o cyferki na wadze. Wagowo jest mnie teraz ciut mniej niż przed ciążą, ale chyba czas przestać sobie mydlić oczy i wierzyć że zejdę poniżej 65 kg-do których i tak mam daleko i tak.)

- mniej się denerwować, złościć ( raptus jestem, i często ciężko mi się ugryź w język)

-bardziej skupić się na oszczędzaniu, a nie wydawaniu pieniędzy ( rozrzutność Piotra za pewno w tym nie pomoże)

Tyle.

Więcej nie ma sensu sobie teraz postanawiać, bo i tak wiele rzeczy wyjdzie że tak powiem w praniu. Nie nastawiam się nie realizację wszystkich bo nie na wszystkie tak naprawdę będę miała wpływ. Wystarczy mi że za rok z czystym sumieniem będę mogła powiedzieć że szczerze się starałam.

A na sam koniec standardowe postanowienie: oby nowy rok nie był gorszy od poprzedniego. Ave